Lumax office building, Utrecht

Ondiep Zuidzijde 6 te Utrecht

Opgeleverd maart 2004
De voormalige Drukkerij Lumax van de R.K. Arbeidersorganisatie op de Ondiep zuidzijde 6 te Utrecht, gebouwd in 1918, is tot stand gekomen in 1933 in de eerste fase van zeven verschillende bouwfasen tot het laatste in 1971. De stijl waarin het gebouw, inclusief de eerste uitbreidingen, is opgetrokken in het Traditionalisme.

De indrukwekkende gevels op Ondiep Zuidzijde en Mariëndaalstraat hebben een stedelijke potentie om een herkenbaar plek in de omgeving te organiseren. Deze indruk was van het begin een belangrijk deel van mijn eerste visie. Een stedelijke ‘adem- ruimte’ voor de gevel zonder direct voorlangs geparkeerd auto’s en straat meubilair, zou de mooie gevel zijn trotse uitstraling laten en identiteit geven aan deze wijk. En ‘dienblad’, 35cm boven het straat niveau (Peil van het bestaande beganegrond) met twee hellingen naar het niveau van de bestaande stoep, maakt de toegankelijkheid voor mindervaliden, en schept tegelijkertijd ruimte om van de mooie gevel te kunnen genieten zonder visuele obstakels.

De hoofdentree ligt centraal in de Ondiep gevel met klassieke elementen als pilasters, fries en fronton met mozaïek. In het ontwerp stimuleert deze belangrijk gevel het idee van een duidelijke centraal ‘as’ door het gebouw waardoor de verschillende elementen in het plan georganiseerd worden langs deze route, die begint en eindigt met helder ramen, waardoor men altijd naar het licht toe beweegt. Langs deze route liggen de belangrijke elementen in het plan: de balie en entree, het oorspronkelijke mooi betegeld trappenhuis van het gebouw ontworpen in 1918, de grote hal, waarin een groot, licht gebogen, vrijstaand object van geanodiseerd aluminium en houten latten (de ‘VIS’: Voorzieningen, Installaties, Sanitaire) een herkenbaar plek in het gebouw creëert. Deze ‘VIS’ is en element die op elke verdieping en op het dak terug komt. Aan het einde van deze ‘as’ is de glazen lift en een tweede trappenhuis met uitzicht op de monumentale watertoren.

De grote hal, in contrast met de licht gebogen vorm van de “VIS”, heeft witte rechte wanden met de entreedeuren naar de werk units op vloer niveau, en met een verticale verspringing naar achter, bij het entresol niveau. Deze verspringingen creëren ruimte voor de ‘lus’, waarin de efficiënte distributie van de lucht kanalen en data + elektra kabelgoten naar de verhuurbare ruimtes zijn ondergebracht, onzichtbaar vanuit de hal maar toch toegankelijk voor beheer. Het terugliggende vlak van helder glas tot het plafond boven deze ‘lus’ laat het daglicht tot diep in de hal toetreden, vanuit het entresol niveau naar de hal en zijn ‘VIS’. Dit terugliggende glazen vlak laat ook de bestaande structuur zichtbaar blijven.